We ontvingen onderstaande recensie van Arie de Wilde n.a.v.ons optreden in Muziekcafé het Warm Onthaal in Den Bosch ( 22-7-2018) We zijn erg blij met deze recensie en willen hem dan ook graag in zijn geheel met jullie delen. Komtie:
“22-07-2018 FIREHOUSE MAMA in Het Warm onthaal
Vanaf medio 2014 timmert Firehouse Mama aan hun bluesrock weg. En niet zonder succes. In café’s, zalen en op festivals zijn zij graag geziene muzikanten. Ze hebben een cover repertoire met nummers van o.a. Walter Trout, Joe Bonamassa, Popa Chubby, Harry Muskee, Jo Harman, Koko Taylor, Beth Hart en Susan Tedeschi. Covers die vaak in spannende, eigen uitvoeringen gebracht worden.
Deze female fronted band ( ik vind het zò’n aparte term dat ik m af en toe eens wil gebruiken) wordt ‘aangevoerd’ door zangeres Jelena ( als ik dan toch bezig ben..). Met haar heldere loepzuivere stem kondigt zij aan en zingt ze de pannen van het dak met een mimiek en een uitstraling die bewondering afdwingt. Power…naar dat woord zocht ik. En als ze dan ff niet zingt stapt Mama opzij en laat ze Firehouse hun ding doen…zo hoort het…zo moet het…geweldig.
En ‘hun ding’ is niet niks. Met Joost op basgitaar en Theo op drums is een stevige en stuwende ritmesectie een feit en een genot om te horen. André op gitaar en Aldy achter zijn Hammond zijn de drijvende krachten in zowel begeleiding als solistisch. Hoe goed kan je het voor elkaar hebben.
Het repertoire ging er bij het publiek in als koek. Goed in het gehoor liggende nummers op een enthousiaste manier gebracht. Begonnen wordt met Java Shuffle een kort maar krachtige binnenkomer gevolgd door Breakin’ Up Somebody’s Home waarbij Jelena haar volume òòk nog even laat horen. Dan een wat langzamer Blues As Blues Can Get gevolgd door Palace Of The King wat weer een ´recht op en neertje´ is. Slotstuk van de eerste set is Got A Broken Heart waarin een toppie intro van Hammond en gitaar.
Took Me Once is een eigen nummer, door André geschreven en waaruit blijkt dat het naadloos past binnen het repertoire. Prima gedaan!! Dan Rocky Mountain Way waarbij ´Joost 2´ het podium op komt lopen en samen met de band een prachtig staaltje improvisatie weggeeft op zijn mondharp.
Almost Cut My Hair volgt waarin André gave gitaarriffjes laat horen en Aldy zijn Hammond laat gieren en grommen of het niks is. En zo gaat het steeds maar door, zeer afwisselende nummers, gedreven gebracht door deze, voor mij, topmuzikanten. Naast Jelena staand ontloop ik met een smoes Shake Your Hips waarbij zij het publiek helemaal op haar hand heeft. Schitterend gedaan. Uiteindelijk ben ik natuurlijk wel de klos bij een volgend optreden, want een smoes werkt heel even maar niet lang zat. Maar dat ik dat erg vind nou…nee. Dan Midnight In Harlem waarbij André schitterend slide gitaar werk laat horen.
Bij het luisteren naar Firehouse Mama val je eigenlijk van de ene verbazing in de andere. De manier waarop zij covers bewerken, de spirit waarmee zij het brengen en de drang naar het spelen van veel meer eigen composities, want die gaan er gegarandeerd komen, maakt Firehouse Mama tot een topper in de Nederbluesrock wereld.
Hier zijn ze nog een keer:
Jelena Olijslager – Vocals, Andre Weel – Guitars, Aldy Mulder – Hammond, Joost Drost – Basguitar, Theo Outhuijse – Drums
Theo Outhuijse is tijdelijk vervanger van vaste drummer Marco Besselsen. Wat hij, na slechts 1 repetitie, neerzet is bewonderenswaardig te noemen.
Joost Legebeke (‘Joost 2’), wordt uit het publiek gehaald en doet wat hij goed kan. Improviseren op zijn mondharmonica. Petje af!
Het was een net niet snik, maar wel hete zondagmiddag met een fantastische band, gaaf publiek en ´ouwe jongens krentebrood´ ontmoetingen…woest gezellig dus!!
Arie de Wilde”
Bedankt voor deze prachtige woorden….